“Humor en geduld zijn twee kamelen waarmee je door elke woestijn kunt komen”

“Humor en geduld zijn twee kamelen waarmee je door elke woestijn kunt komen” Arabisch spreekwoord Een mullah rijdt dagenlang op zijn kameel door de woestijn en komt uiteindelijk in een prachtige oase. Daar ziet hij drie jonge mannen neerslachtig zitten bij een kudde kamelen aan de kant van de weg. Hij spreekt hen aan en zegt: “Mijn zonen, waarom zien jullie er zo verdrietig uit?” Eén zegt dat hun vader stierf en hen een prachtige kudde kamelen naliet. De mullah antwoordt verbaasd: “Als je naar zulke prachtige dieren kijkt, kun je Allah en je vader bedanken voor het feit dat ze je zo’n erfenis hebben nagelaten.” De oudste broer is het daarmee eens, maar legt uit dat de erfenis niet kan worden uitgevoerd omdat volgens het testament de oudste de helft van de kudde moet krijgen, de middelste een derde en de jongste een negende. Met 17 kamelen is dit echter niet mogelijk. Daarom zijn ze wanhopig en weten ze niet hoe ze het probleem moeten oplossen. De mullah kijkt omhoog naar de lucht, glimlacht, stapt van zijn kameel en leidt hem naar de andere 17 kamelen van de broers. “Stel dat ik je mijn kameel geef, wat zou je dan doen?” De broers zijn onder de indruk van de conjunctivistische hulp, kijken elkaar vol ontzag aan en trekken hun wenkbrauwen op. Dan flitst er iets in de ogen van de jongste. Hij berekent alsof ze 18 kamelen hebben en als resultaat krijgt de oudste 9, de middelste 6 en de jongste 2 kamelen. Moeten ze de Mullah nu eeuwig dankbaar zijn? Uit de realiteitstest blijkt dat de kameel van de mullah overblijft. De mullah zit op zijn kameel, roept de broers Salem Aleikum en rijdt lachend weg. Wat is het moraal van het verhaal? Soms moeten we, op zoek naar oplossingen, gewoon ‘doen alsof’ en verbaasd zijn. Oplossingen zijn dichterbij dan we soms denken.