ضرب المثل عربی: شوخ طبعی و صبر دو شتری است که با آن می توان از هر بیابانی گذشت

ضرب المثل عربی: شوخ طبعی و صبر دو شتری است که با آن می توان از هر بیابانی گذشت یک آخوند روزها سوار بر شتر خود در صحرا می گذرد و سرانجام به واحه ای شگفت انگیز می رسد. در آنجا سه ​​جوان را می بیند که با ناراحتی در کنار گله شتر کنار جاده نشسته اند. با آنها صحبت می کند و می گوید: پسرانم چرا اینقدر غمگین به نظر می آیید؟ یکی می گوید که پدرشان مرد و گله ی باشکوهی از شتر برایشان باقی گذاشت. آخوند با تعجب پاسخ می دهد: با نگاه کردن به این حیوانات زیبا، می توانی از خدا و پدرت تشکر کنی که چنین میراثی را برای تو به جا گذاشته اند. برادر بزرگتر موافقت می کند، اما توضیح می دهد که میراث قابل اجرا نیست، زیرا طبق وصیت، بزرگتر باید نیمی از گله، وسط یک سوم و کوچکترین یک نهم را بگیرد. اما با 17 شتر نمی توان این کار را کرد. به همین دلیل مستأصل هستند و نمی دانند چگونه مشکل را حل کنند. ملا به آسمان نگاه می کند، لبخند می زند، از شترش پیاده می شود و آن را به سمت 17 شتر دیگر برادران می برد. «فرض کن من شترم را به تو دادم، چه می‌کنی؟» برادران از کمک ملتحمه شگفت زده شده اند، با هیبت به یکدیگر نگاه می کنند و ابروهای خود را بالا می برند. سپس چیزی در چشمان کوچکتر برق می زند. او حساب می کند که انگار 18 شتر دارند و در نتیجه پیرترین شتر 9، وسط 6 و کوچکترین 2 شتر می شود. آیا اکنون باید تا ابد قدردان ملا باشند؟ آزمایش واقعیت نشان می دهد که شتر آخوند باقی مانده است. ملا بر شتر خود می نشیند و برادران سلم علیکم را صدا می زند و با خنده سوار می شود. اخلاق داستان چیست؟ گاهی اوقات، در جستجوی راه‌حل‌ها، ما به سادگی باید «به گونه‌ای عمل کنیم که انگار» و شگفت