"Humor en geduld is twee kamele waarmee jy deur enige woestyn kan kom"

"Humor en geduld is twee kamele waarmee jy deur enige woestyn kan kom" Arabiese spreekwoord ’n Mulla ry vir baie dae met sy kameel deur die woestyn en kom uiteindelik by ’n wonderlike oase. Daar sien hy drie jong mans wat moedeloos langs 'n trop kamele langs die pad sit. Hy praat met hulle en sê: “My seuns, hoekom lyk julle so hartseer?” Een sê dat hul pa gesterf het en vir hulle 'n manjifieke trop kamele nagelaat het. Die mullah antwoord verbaas: "As jy na sulke pragtige diere kyk, kan jy Allah en jou vader bedank dat hulle so 'n erfenis vir jou nagelaat het." Die oudste broer stem in, maar verduidelik dat die nalatenskap nie uitgevoer kan word nie, want volgens die testament moet die oudste die helfte van die trop kry, die middelste 'n derde en die jongste 'n negende. Dit kan egter nie met 17 kamele gedoen word nie. Dis hoekom hulle desperaat is en nie weet hoe om die probleem op te los nie. Die mullah kyk op na die lug, glimlag, klim van sy kameel af en lei dit na die broers se ander 17 kamele. “Sê nou ek het vir jou my kameel gegee, wat sou jy doen?” Die broers is verstom oor die konjunktivistiese hulp, kyk met verwondering na mekaar en lig hul wenkbroue. Dan flits iets in die jongste se oë. Hy reken asof hulle 18 kamele gehad het en gevolglik kry die oudste 9, die middel kry 6 en die jongste kry 2 kamele. Moet hulle nou die Mullah ewig dankbaar wees? Die realiteitstoets wys dat die mullah se kameel oorbly. Die mullah sit op sy kameel, roep die broers salem aleikum en ry laggend weg. Wat is die moraal van die storie? Soms, op soek na oplossings, moet ons eenvoudig “optree asof” en verbaas wees. Oplossings is nader as wat ons soms glo.