Loriot en zijn groene bank horen onafscheidelijk bij elkaar

Loriot en zijn groene bank horen onafscheidelijk bij elkaar. (tae/spot) Loriot overleed op 22 augustus 2011. Tien jaar na zijn dood worden zijn schetsen en karikaturen nog steeds herdacht. De groene bank zal voor altijd zijn nalatenschap zijn. Loriot (1923-2011), de meester van het goede amusement, overleed tien jaar geleden - op 22 augustus 2011 - in Ammerland aan het Starnberger meer. De bekende humorist werd 87 jaar oud. Door zijn schetsen en karikaturen leeft Loriot tot op de dag van vandaag voort. Zijn bolle neuzen werden bijzonder beroemd. Zijn werken omvatten boeken, series en films, en Loriot ensceneerde ook opera's en toneelstukken. Zinnen als "Vroeger was er meer klatergoud!", "Een piano, een piano!" en "Zeg nu alsjeblieft niets meer..." worden tot op de dag van vandaag door Loriot-fans geciteerd. Loriot was altijd een groot waarnemer van mensen - hij was vooral dol op "communicatiestoornissen", zoals hij zelf eens zei. Deze mensen zouden hem "het meest van al" interesseren. "Alles wat ik grappig vind, komt voort uit gebrekkige communicatie, uit langs elkaar heen praten." Ook zijn korte schetsen en cartoons, die hij altijd becommentarieerde vanaf een iconische groene sofa, gedijen hier goed bij. "Het ontbijtei" Deze sketch wordt soms gewoon "Het Ei" genoemd en is een van Loriot's meest populaire sketches. De korte tekenfilm gaat over het alledaagse leven van een getrouwd stel. De twee zitten aan de ontbijttafel. De echtgenoot verklaart grimmig, "Berta, het ei is hard!" waarop zijn vrouw antwoordt, "Ik heb het gehoord." Dan volgt er een dialoog waarin de twee - zoals zo vaak in Loriot's films - langs elkaar heen praten. Hermann verwijt zijn vrouw dat ze het ei niet vier en een halve minuut heeft kunnen koken. "Ik kan het voelen als het ei zacht is," legt Berta uit. Uiteindelijk zegt Hermann: "Ik vermoord haar. Morgen vermoord ik haar." "Herren im Bad" "Herren im Bad" is ook een van Loriot's bekendste sketches. De hoofdrolspelers zijn de heer Müller-Lüdenscheidt, dokter Klöbner en een piepende eend. De twee heren zitten samen in de badkuip van een hotelkamer - Dr Klöbner heeft zich vergist in het kamernummer. Geen van beiden wil echter het bad verlaten, dus spreken ze de watertemperatuur af. Dr. Klöbner wil met zijn piepende eend in bad, wat de heer Müller-Lüdenscheidt ten stelligste weigert. De dialoog gaat verder en eindigt in een duikwedstrijd. Aan het eind van de schets verschijnt een derde man in de deuropening - terwijl de andere twee aan het duiken zijn - en vraagt: "Is dit kamer 107?" "Piano van moeder" Deze sketch is ook bekend als "Home TV". In tegenstelling tot de twee vorige tekenfilms, is dit een live-action film. De uitroep "Een piano, een piano!" ontwikkelde zich dankzij de schets tot een gevleugeld woord. De Panislowski familie ontvangt een piano van Moeder Berta in Massachusetts. Meneer Panislowski (Loriot) wil dit moment samen met de hele familie vastleggen met een filmcamera: Zoon Thomas (Rudolf Kowalski) volgt de instructies op om dit te doen. Herhaaldelijk wordt hem de vraag gesteld "Loopt de band?", waarop hij antwoordt met een steeds geïrriteerder "Ja, die loopt! De echtgenote van de heer Panislowski, "Muttilein" (Ingeborg Heydorn) genaamd, alsmede zijn kleinzoon, schoondochter en de verhuizers worden eveneens door de heer Panislowski nauwkeurig geïnstrueerd. Telkens weer gaat er iets mis tijdens het transport van de piano, zodat de film telkens opnieuw moet worden gestart. "The Noodle" Een man (Loriot) en een vrouw genaamd Hildegard (Evelyn Hamann) ontmoeten elkaar voor een romantische maaltijd in een Italiaans restaurant. Beiden eten een pastaschotel. Als de man zijn mond afveegt met een servet, blijft er een langwerpige noedel aan zijn onderlip hangen. Dan biecht hij haar zijn liefde op, maar Hildegard wordt afgeleid door de noedel. Tijdens zijn liefdesbekentenis grijpt hij herhaaldelijk naar zijn gezicht op zo'n manier dat de noedel telkens op een andere plek op zijn gezicht blijft plakken. In het begin probeert Hildegard zijn stortvloed van woorden te onderbreken, maar dan kijkt ze alleen maar sprakeloos toe. "Kerstmis bij Hoppenstedt" Zoals veel van Loriot's sketches, komt deze uit Loriot's TV serie met dezelfde naam. "Kerstmis in Hoppenstedts" duurt 25 minuten en bestaat uit verschillende scènes, van de voorbereidingen voor Kerstmis tot het kopen van cadeautjes en de eigenlijke viering in de familie. Opa Hoppenstedt (Loriot) koopt eerst een kerstcadeau voor zijn kleinzoon Dicki (Katja Bogdanski), het modelbouwpakket "Wir bauen uns ein Atomkraftwerk".