Boekfragment door Monika Gruber Waarom de Groenen voor mij de echte bourgeois zijn

FOCUS online Boekfragment door Monika Gruber Waarom de Groenen voor mij de echte bourgeois zijn Woensdag 27 december 2023, 11:14 In ‘Welcome to the Wrong Film’ werpt cabaretier Monika Gruber een grappige en bittere blik op de toestand van onze huidige samenleving. Of het nu groene ‘warmtepompfetisjisten’, ‘mislukte wakkere activisten’ of wereldvreemde politici zijn: iedereen komt hier zijn vet kwijt. Een boekfragment. Over het niveau en de stijl van sommige Duitse nummers uit het ‘partyhit’-genre zijn de meningen zeker verdeeld. Of je nu mee wilt zingen met “Ten Naakte Kappers” of “Ga een biertje halen, je wordt weer lelijk” is aan jou. Traditionele hamstraatchansons met titels als “The Raspberry Toni from the Strawberry Farm” of “Big Breasts, Potato Salad” vind ik moeilijk te verdragen. Maar ook als je niet kunt lachen om rijmpjes als "Haar vriend is ook een ananas van Blas-Rawall/heeft gewoon een hele dikke knal/omdat ze van een goed trio houdt/maar daar heeft ze vier ballen voor nodig" (bedacht en geïntoneerd door iemand, overigens sympathieke heer met de prachtige artiestennaam Ikke Hipgold) - wat je er zeker niet mee moet doen, is er een politieke boodschap op plakken. Dankbaarheid voor de ontwaakte tijdsgeest Ik herinner me een indrukwekkende scène op Oktoberfest 2022, eigenlijk in jaar 1 na de pandemie. Het jaar waarin enkele onderdanige Oktoberfest-gastheren, toegevend aan de ontwaakte tijdsgeest, lang voor de gebeurtenis aankondigden dat het feest dat werd getroffen door een bordeelmoeder genaamd “Layla” natuurlijk niet in hun tent zou worden gespeeld omdat het vrouwonvriendelijk was en daarom Het niveau van hun tenten is ondraaglijk - let wel, op plekken waar mensen al tientallen jaren onder de tafel kotsen, op het been van de buurman plassen bij de "Bieselrinne" of op het toilet smakken. Dus daar zat ik op een middag laat met vrienden in een van de kleinere Oktoberfest-tenten. Zoals verwacht was de stemming na twee ongewone Oktoberfesten uitbundig, om niet te zeggen volledig losgelaten. Het bier en andere sterke dranken vloeiden rijkelijk, de dames gingen in hun mooiste dirndls met hun voordelig geënsceneerde balkon op stap, de serveersters voerden hun snelheid nog verder op vanwege de royale fooi die te verwachten was, zodat alle aanwezigen zonder uitzondering binnen waren. een goed humeur. Op het kleine podium speelde een driekoppige band, waarvan de zanger plotseling stilhield, naar alle uitbundige, babbelende mensen in dirndls en lederhosen om zich heen keek en zachtjes zei: “Ik moet je nu iets vertellen – en jij moet meedoen! ” We bevinden ons in een biertent op het Oktoberfest, niet in een collegezaal van een universiteit voor een lezing over feministisch buitenlands beleid Het publiek keek hem betoverd aan en wachtte op het verhaal. De zanger grijnsde een beetje scheef en vervolgde zachtjes, bijna samenzweerderig: “Ik heb... ik heb... herhaal na mij: ik heb...!" Iedereen herhaalde hem na, eerst langzaam, daarna werd het ritme steeds sneller. , zoals de IJslandse Klapchoreografie tijdens het WK: “I have… I have… I have… I have...” Uiteindelijk zong de bandleider heel luid in de microfoon: “I have a puff…” Op dat moment begon de hele tent – ​​vrouwen en mannen, jong en oud, lokale bewoners en Zuagria’s, vermoedelijke bordeelbezoekers en vrijwillige straathoekwerkers – te schreeuwen: ‘En mijn bordeelmoeder heet Layla!’ De rest is geschiedenis. Ten eerste was dit geen verrassing gezien de mediahype van de afgelopen weken. En ten tweede vooral niet, want dit nummer was wat het was en heeft nooit willen pretenderen iets anders te zijn: een pakkende sfeerhit met een meeschreeuwmelodie die best dom is, maar ook een beetje grappig. Want... nogmaals voor iedereen om aantekeningen te maken: We zitten in een biertent op het Oktoberfest, het grootste volksfeest ter wereld en niet in een universitaire collegezaal bij een lezing over feministisch buitenlands beleid in 2023. Mensen komen hier om vieren, om hun dagelijkse leven te vergeten door te veel te eten, te veel te drinken, de verkeerde mensen te knuffelen en te wiegen en mee te zingen met banale onzinliedjes. “Hoe profaan de liedjes, hoe hoger de bierconsumptie!” Het nummer ‘Layla’ heeft grofweg de intellectuele voedingswaarde van ‘My Baby baby balla balla’ van Chubby Checker uit 1965 of de Burger Dance van DJ Ötzi, die tekstueel niet kan concurreren met Schuberts Winterreise.