Gabor Steingart'ın konuk makalesi - Dikkat, Bay Scholz: Vatandaşların olgunluğunun altı şaşmaz kanıtı

çevrimiçi ODAKLANMA Gabor Steingart'ın konuk makalesi - Dikkat, Bay Scholz: Vatandaşların olgunluğunun altı şaşmaz kanıtı Gabor Steingart (Berlin) • 1 saat • 3 dakika okuma süresi Olaf Scholz kendisini ülkenin sınıf öğretmeni olarak görüyor ve vatandaşların zekasını hafife alıyor. Son seçimlerin ve anketlerin de gösterdiği gibi, sinsi ve olgun tepkiler veriyorlar. Seçmenlerin seçkinler arasında her zaman iyi bir itibarı olmadı. İngiltere Başbakanı Winston Churchill bir keresinde "Demokrasiye karşı en iyi argüman, ortalama bir seçmenle beş dakikalık bir konuşmadır" demişti. Solcu elitist Karl Marx da halk yönetiminin hayranı değildi, bu yüzden Komünist Parti diktatörlüğünü tercih etti. Rheinische Zeitung'un genel yayın yönetmeni olarak kapısına üzerinde şu yazı bulunan bir not yapıştırdığı söyleniyor: "Demokrasi burada biter" Olaf Scholz da vatandaşlara pek olumlu bakmıyor Bu neden önemli: Olaf Scholz da vatandaşlara pek olumlu bakmıyor. Yükseltilmiş işaret parmağı onun logosu olabilir. Yeni seçimleri ertelemeyi tercih ediyor. Küçük vatandaşın Noel huzuruna ihtiyacı var. Vatandaşın yine de bunu işlemesi gerekiyor. Scholz kendisini halkın temsilcisi olarak değil, onların sınıf öğretmeni olarak görüyor. Bu düşünce tarzı yaygındır ama yanlıştır. Heinrich Heine'nin sevgiyle "büyük hödük" olarak adlandırdığı halk, birçok politikacının düşündüğünden daha akıllıdır. Kamuoyu araştırmaları ve son seçimler bize vatandaşların olgunluğunun altı şaşmaz kanıtını sunuyor. #1 Madde yıldız gücüyle değiştirilemez ABD seçimlerini geniş bir yıldız ve yıldız adayı yelpazesiyle tersine çevirme girişimleri geri tepti. Taylor Swift, Beyoncé ve Jennifer Lopez'in Kamala Harris'e verdiği destek, milyonlarca seçmen tarafından Demokrat Parti'nin Hollywood, Detroit, Pittsburgh veya Bronx'un işçi sınıfı bölgelerine göre Hollywood'da daha rahat olduğunun kanıtı olarak görüldü. Trump bunu kendi avantajına kullanmakta zorlandı: "Bir yıldıza ihtiyacımız yok çünkü bir politikamız var." #2 Seçmenler ekonomik önceliklerde ısrar ediyor Seçmenlerin çoğunluğu işletme eğitimi almamış ancak ekonomik öncelikleri biliyorlar. İklime, kimliğe veya sosyal politikaya aşırı öncelik verilmesine karşı alerjileri var çünkü önce kendi ekonomik durumlarını, sonra da ülkelerinin karbon ayak izini iyileştirmek istiyorlar. Şirketler onların düşmanı değil, işverenidir. Burada solun zannettiği gibi kazıklanmıyorlar, ama burada öz yeterliliklerini yaşıyorlar. Ya değilse? O zaman temel siyasi inançlarını değil, şirketi değiştirirler. #3 İklim korumasının modası geçmiş değil Yanlış hükümlere dikkat edin: Tam tersine bu, insanların toplumsal açıdan katı kalpli, dilsel açıdan duyarsız ve ekolojik açıdan ilgisiz olduğu anlamına gelmez. ABD ve Avrupa'da son seçimler iklim korumanın sona ermesiyle ilgili değil, daha çok siyasi portföyün yeniden dengelenmesi, yeniden ağırlıklandırılmasıyla ilgiliydi. Artık daha az çevre korumasına ve içten yanmalı motora öncelik veren partiler önemsizleşecek. Önce gençliği sonra çoğunluğu kaybediyorlar. #4 Vatandaşlar borç bağnazları değildir Borçların arttırılması söz konusu olduğunda seçmenler çekingen değiller. ABD'de 1917'den bu yana var olan ve şu anda 100'ün üzerinde artan “borç tavanı”, Almanya'daki borç freni ve Avro Bölgesi'ndeki Maastricht kriterleri, Batı dünyasının hiçbir ülkesinde çoğunluğu sağlamaya muktedir değil. Genetik olarak seçmenlerin Lindner'den ziyade Keynes'in soyundan gelme olasılığı daha yüksek, bu da ekonomik patlamanın ısınma olarak algılandığı anlamına geliyor. Ne yazık ki enflasyonu körüklüyor ve para birimini yumuşatıyor. Daha sonra vatandaş, borç siyasetçilerini en ağır cezayla, yani oy verilmekle tehdit ediyor. #5 Parti politikacısı kaba olabilir, devlet adamı ise kaba olamaz Olaf Scholz'un artık bunu öğrenmesi gerekiyordu. Teleprompter'dan okunan kendi maliye bakanıyla kasıtlı olarak kaba bir anlaşma yapması ona karşı ateş açıyor. Lindner'in "dar görüşlü" ve "parti siyasetçisi" olduğu yönündeki ifadeler vatandaşlar tarafından devlet adamlığından yoksun ve dolayısıyla şüpheli olarak algılandı. Philippika'yı FDP'nin güç politikasından etkilenmekten kurtulup bir aktöre dönüştürmek için kullanmak isteyen Scholz, yanlış hesap yaptı. Hükümetin çöküşünün faturası Habeck'ten (ısıtma kanunu), Lindner'e (borç freni), ve kabadayı Scholz'a gitti. #6 Medya paternalizmine karşı savunmacı tepki Seçmenler artık medyanın rolüne de siyasetçilerinki kadar eleştirel bakıyor. Gazeteler ve TV kanalları bilgilendirmeli ve ilham vermeli ancak beyinlerini yıkamamalı. Yazı işleri ekibinin kendisini siyasetçinin silahı haline getirdiği açık seçim önerilerinin de ABD'de modası geçmiş durumda.