Hoe klinken ze ineens?

online Hoe klinken ze ineens? Artikel door Johannes Bebermeier • 5 uren De groene Hoe klinken ze ineens? Ricarda Lang en Winfried Kretschmann: De zeer grote coalitie binnen de partijen in het migratiebeleid. Een gastartikel van de Groenen zorgde voor opschudding. Hij slaat een nieuwe, hardere toon aan in het migratiebeleid. Niet iedereen in de partij vindt dat leuk. Als tabloid Bild en het linkse dagblad Taz een nieuwsbericht unaniem belangrijk vinden, loont het de moeite om er eens goed naar te kijken. Vooral als het om de Groenen gaat. “Groene beroemdheden roepen op tot verandering in het asiel” schrijft de krant “Bild” met de opmerking: “Plotseling in de werkelijkheid aangekomen”. Op de cover van de "taz" staat: "Het nieuwe groene asielbeleid", geïllustreerd met een rood stoplichtmannetje dat aangeeft: Stop, stop! Asielovergang? Nieuwe politiek? Wat is er nu gebeurd? Nou ja, aan de ene kant niet zoveel. Twee vooraanstaande groene politici, partijleider Ricarda Lang en premier Winfried Kretschmann van Baden-Württemberg, hebben een gastartikel geschreven in de Tagesspiegel over migratiebeleid. De vijf concrete voorstellen die zij doen, zijn al wekenlang de lijn van de partij. Maar in de politiek zijn het vaak niet alleen concrete voorstellen die er toe doen, maar ook de toon waarop ze worden gepresenteerd. En in sommige passages van het artikel lijkt het iets nieuws voor de Groenen. En voor veel linkse Groenen zou het eigenlijk iets nieuws zijn. Daarom is er nu weerstand binnen de partij. De vijf concrete suggesties van de partijleider en de premier worden snel gepresenteerd: De federale overheid moet de gemeenten beter ondersteunen. Het gemeenschappelijk Europees asielstelsel is snel nodig. De asielprocedures in Duitsland moeten sneller gaan. Migratieovereenkomsten met de landen van herkomst zijn nodig. En iedereen die kan werken, moet kunnen werken. Dit zijn standpunten waar veel Groenen het in principe over eens kunnen zijn. De partijleiding probeert het al weken steeds opnieuw te formuleren. Maar ze dringt niet echt door tot het verhitte debat; velen zien dat intern ook zo. Het gastartikel is dan ook een poging om ze nog eens geconcentreerd aan het publiek te presenteren. Maar het is meer dan dat: de tekst is ook bedoeld als signaal aan de partij, als een poging om de Groenen, die bijzonder geagiteerd zijn door het migratiebeleid, tot een gemeenschappelijk standpunt te dwingen. Om publiekelijk meer verenigd te kunnen verschijnen dan de afgelopen weken mogelijk was. Een ongebruikelijke coalitie Het is belangrijk op te merken wie hier eigenlijk schrijft: Ricarda Lang is de partijleider van de linkse Groene vleugel, die ook goede connecties heeft met de zeer linkse Groene jeugd. Winfried Kretschmann is de enige Groene Premier en een rolmodel voor velen in de ultrapragmatische Realo-vleugel. Sommige linkse Groenen beschouwen Kretschmann als cynisch als het gaat om migratiebeleid. Sommige Realo's zijn van mening dat de linkse Groenen geen voeling hebben met de wereld. Wanneer twee prominente vertegenwoordigers van de vleugel, Kretschmann en Lang, een gastartikel schrijven, wordt dit verondersteld de echt grote coalitie binnen de partij te symboliseren. Het moet beide partijen verbinden aan een gemeenschappelijke basis, aan een compromis waar iedereen voor moet werken. En het zou het interne partijconflict moeten helpen pacificeren. Linksen beschouwen tekst als contraproductief De pacificatie lijkt echter niet erg goed te werken. Vice-president van de Bondsdag, Katrin Göring-Eckardt, die tot de Realo-vleugel behoort, prees de tekst op platform X (voorheen Twitter) al snel als een “aanbod aan het democratische centrum”. Bij de linkervleugel wordt dit echter als contraproductief beschouwd. Dit komt door een paar zinnen in het gastartikel die linksen zien als een concessie aan een migratiedebat dat naar rechts is verschoven. En die zij als verkeerd en gevaarlijk beschouwen. “Niet iedereen die bij ons komt, kan blijven” is zo’n zin. In een ander staat: “De bereidheid om meer vluchtelingen op te nemen neemt af – tot in het midden van de samenleving.” Net als de verwijzing naar het feit dat nu ook het aantal asielzoekers moet dalen. Slechts enkele linksen willen het gastartikel publiekelijk bekritiseren om het conflict niet verder te intensiveren. Bondsdaglid Misbah Khan deed het hoe dan ook in een interview met de ‘taz’. En ze formuleert een kritiek die velen delen: “Er zijn basisrechten, en die kunnen we mensen niet ontzeggen omdat onze infrastructuur overbelast is”, zegt ze. "Als we ons goed voorbereiden, kunnen we een groot aantal mensen aan." Er zullen altijd vluchtelingenbewegingen zijn, zegt Khan. We moeten bekijken hoe deze uitdaging duurzaam kan worden overwonnen. Veel linkse Groenen zijn van mening dat deze realiteit ook het debat moet bepalen.