Moeder Russische soldaat: 'Het is een bloedbad'

DW Moeder Russische soldaat: 'Het is een bloedbad' Oxana Ivanova - 11 uur geleden De 26-jarige Russische contractsoldaat Yevgeny kwam in de eerste dagen van de oorlog om bij een aanval op het Oekraïense vliegveld Hostomel bij Kiev. Toch rechtvaardigt zijn moeder de acties van Rusland. Op 24 februari begon de Russische agressieoorlog tegen Oekraïne. Vladimir Poetin beschrijft het echter als een "speciale militaire operatie in Donbass". Ook Russische soldaten sneuvelen in deze oorlog. Vaak wisten zij en hun familieleden blijkbaar tot op het laatst niet waar ze heen zouden worden gestuurd. Sinds de oorlog iets meer dan een maand geleden begon, heeft het Russische ministerie van Defensie slechts twee keer gerapporteerd over de slachtoffers. Volgens deze gegevens waren er op 25 maart 1.351 Russische soldaten gesneuveld in Oekraïne. In werkelijkheid zou het echter tussen de 7.000 en 15.000 kunnen zijn, schrijft de Washington Post, daarbij verwijzend naar een hooggeplaatste NAVO-vertegenwoordiger. De Russische krant "Komsomolskaya Pravda" meldde op 20 maart 9.861 doden, daarbij verwijzend naar het ministerie van Defensie, maar verwijderde het artikel de volgende dag omdat het om een ​​hackeraanval ging. De Russische contractsoldaat Yevgeny, met de rang van sergeant-majoor, stierf in de eerste dagen van de oorlog in de buurt van Kiev. De 26-jarige had nog nooit deelgenomen aan gevechtsoperaties. Zijn moeder Natalia (niet haar echte naam) verloor haar zoon - maar ze rechtvaardigt nog steeds de Russische invasie van Oekraïne. Natalja denkt echter dat dit een echte oorlog is en geen "speciale operatie". DW heeft besloten een interview met haar te publiceren als getuigenis van een moeder die haar zoon verloor in de door Rusland geleide oorlog tegen Oekraïne. De hoofdpersoon van het interview doet uitspraken over de oorzaken van de oorlog die in tegenspraak zijn met de huidige stand van zaken. Maar DW besloot ze in de tekst te laten staan. Deze verklaringen bewijzen duidelijk het langdurige werk van de Russische staatspropaganda. DW: Natalya, hoe voel je je? Natalja: Het is heel moeilijk, het doet veel pijn. Maar het is niet mijn schuld, niemand zal mijn zoon aan mij teruggeven. Hoe werd Yevgeny een contractsoldaat? Direct na de examens van 2014 ging hij naar het leger. Hij kwam bij een speciale eenheid van de militaire inlichtingendienst GRU. Hij kreeg toen een contract aangeboden. Op de een of andere manier heb ik hem afgeraden, het betekende immers naar de probleemplekken gaan. Daarna solliciteerde hij bij de politie en werkte hij voor een veiligheidsdienst. Maar hij vond het werk niet leuk en dus probeerde hij dat contract toch. Hij werd meteen aangenomen en we hadden maar één avond om afscheid te nemen. Yevgeny diende in de Nationale Garde. Hij vond het erg leuk en werd groepsleider. Hij brak demonstraties in Moskou op. In 2017 had hij een zoon. Hij kent zijn vrouw uit de tijd bij de veiligheidsdienst. Ze verhuisde naar hem in Moskou, waar ze trouwden. Hoe begon het verhaal van Oekraïne? Het was eind januari, rond de 25 en 26. Mijn zoon belde en zei dat ze naar Smolensk (een stad in het westen van Rusland, zo'n 80 kilometer van de grens met Wit-Rusland - red.) zouden worden gestuurd voor manoeuvres met Wit-Rusland. Ik zei tegen hem: "Lieg je tegen me? Welke manoeuvres?" Ik heb op internet gezocht en er waren inderdaad manoeuvres met Wit-Rusland, maar die waren voorbij. Ik bleef zoeken en wilde weten waar we in oorlog waren. Ik dacht niet eens aan Oekraïne. Pas de volgende dag herinnerde ik me dat er onrust was in Oekraïne. Dus u wist dat uw zoon niet zou worden toegewezen aan manoeuvres? Ja. Ik vertelde Evgeny dat ik niet dom ben en ik denk niet dat hij naar Smolensk gaat. Ik deed verder onderzoek en realiseerde me dat hij naar Oekraïne ging. Natuurlijk wilde ik hem ontmoedigen. Ik zei dat hij misschien niet terugkomt. Hij antwoordde: "Wat ben je aan het spinnen?" Hij wist totaal niet waar hij naartoe werd gestuurd. Of ze waren genoeg gehersenspoeld om te denken dat ze manoeuvres uitvoerden, of hij wist en kon zich niet voorstellen dat daar zo'n bloedbad zou plaatsvinden. Waarschijnlijk dacht niemand dat, zelfs Poetin zelf niet. Heb je daarna contact gehouden? Hij vertrok op 13 februari. Ik vroeg hem gekscherend hoe hij Smolensk lekker vond en wat er te eten was. Hij lachte en zei dat alles in orde was. De laatste keer dat hij contact opnam was op de ochtend van 24 februari, toen het allemaal begon. Hij zei via de WhatsApp van een vriend: "Mam, de oorlog is begonnen." Ik zei: "Zoon, ik kijk dit op tv." Hij zei: "Stel je voor, een heel bedrijf van onze jongens werd gedood aan de grens."