Gastartikel door Ahmad Mansour - Absurde onwetendheid! Merkel ziet de schuld niet bij vluchtelingen, maar bij ons

Gastartikel door Ahmad Mansour - Absurde onwetendheid! Merkel ziet de schuld niet bij vluchtelingen, maar bij ons FOCUS-online-Ahmad Mansour • 18 uur • 4 minuten leestijd 9 september 2015, Berlijn: bondskanselier Angela Merkel (CDU) laat zich fotograferen met een vluchteling voor een selfie na een bezoek aan een eerste opvangcentrum voor asielzoekers. Zelfs drie jaar na haar vertrek uit de kanselarij denkt Angela Merkel niet kritisch na over een van haar belangrijke beslissingen. Haar standpunt over het besluit om de grenzen in 2015 niet te sluiten voor vluchtelingen is niet veranderd. Zelfs terugkijkend staat Angela Merkel zichzelf niet toe te twijfelen aan het morele dilemma van die tijd. Wat vooral opvalt is hun opvatting dat integratie een verplichting is voor de ontvangende samenleving. De verwachtingen voor een diepere reflectie over dit onderwerp waren sowieso niet hooggespannen – en toch wordt men nog steeds teleurgesteld. Merkel, de grens en de vluchtelingen Ruim negen jaar zijn verstreken sinds Merkel het historische besluit nam om de grenzen niet te sluiten voor vluchtelingen. Destijds was de stemming in Duitsland anders: duizenden stonden op treinstations met borden als ‘Welkom’, gooiden met teddyberen en boden aan vluchtelingen te vergezellen – zelfs om ze binnen hun eigen vier muren te brengen. Duitsland wilde de wereld laten zien dat het een open, tolerante samenleving is, klaar om verantwoordelijkheid te nemen en menselijkheid te leven. Maar sindsdien is er veel gebeurd. Veel van de vluchtelingen hebben een nieuw thuis gevonden in Duitsland, maar vele anderen zijn fysiek aangekomen, maar niet emotioneel. De debatten over misdaad, de aanrandingen op oudejaarsavond 2015 in Keulen, antisemitisme en islamisme hebben een grote impact gehad op de publieke perceptie. Deportaties, grenscontroles, overweldigde gemeenten en afnemende sociale acceptatie domineren vandaag de dag de discussie over migratie. Duitsland is verdeelder dan ooit Het aanvankelijke enthousiasme is omgeslagen in desillusie. De euforie en het collectieve engagement van 2015 hebben plaatsgemaakt voor diepe sociale verdeeldheid. Als het gaat om de vraag hoe om te gaan met migratie, is Duitsland nu meer verdeeld dan ooit. De werkelijkheid heeft ons al lang ingehaald! Het feit dat hebzuchtige, gewetenloze smokkelaars nu beslissen wie hier asiel krijgt, roept vragen op. Ook is er het probleem dat de identiteit van asielzoekers nauwelijks kan worden opgehelderd als paspoorten en papieren ontbreken. En degenen die echt bescherming nodig hebben, vooral vrouwen en kinderen, hebben momenteel weinig kans om Europa als asielzoeker te bereiken. Tegenwoordig weten we dat deportaties slechts in beperkte mate mogelijk zijn en dat in 2015 veel mensen van de verwarrende, onduidelijke situatie hebben geprofiteerd om vanuit veilige derde landen naar de Bondsrepubliek te komen. Aangetrokken door de welvaart, het werk en de verzorgingsstaat reizen veel mensen nog steeds door de buurlanden. Ongeveer tien jaar later is het glashelder: we moeten veel beter kijken en beslissen wie, waarom en waar vandaan het land binnenkomt. De misdaadstatistieken laten zorgwekkende trends zien De waarschuwingssignalen nemen al jaren toe. Ook de veiligheidsorganen zijn destijds kritisch op het besluit. Als het om het migratiebeleid gaat, praten politici over de hele wereld over historische fouten die Duitsland sinds 2015 tot op de dag van vandaag heeft gemaakt. De criminaliteitsstatistieken laten zorgwekkende trends zien, terwijl tegelijkertijd bij veel mensen het subjectieve gevoel van onveiligheid groeit. De toename van de antisemitische houding onder de bevolking is feitelijk meetbaar, vooral sinds 7 oktober 2023. Scholen zijn overweldigd en Joodse gemeenschappen voelen zich niet langer voldoende beschermd. Dit gaat hand in hand met de toename van de islamistische radicalisering – ook onder vluchtelingen: echte problemen die openlijk moeten worden aangepakt. Als we dit debat puur moreel voeren, zoals Merkel nu doet met haar boek ‘Vrijheid’ – zwart en wit, goed en kwaad – komen we nergens. Angsten en zorgen mogen geen taboe zijn. Het helpt niet om iedereen die het migratiebeleid bekritiseert reflexmatig te beschuldigen van “racisme”. Er is de moed van alle Democraten voor nodig om deze vragen te beantwoorden, ook om het niet langer gemakkelijker te maken voor rechts-radicale krachten om op te komen. Omdat de sprakeloosheid die Merkel en haar aanhangers hebben gecreëerd door haar besluit over migratie als het enige morele antwoord te presenteren, leidt tot radicalisering in de samenleving. Radicalisering die elke dag zichtbaarder wordt. Merkel: Integratie is de verantwoordelijkheid van de meerderheidsmaatschappij Op dit punt lijkt Merkel vreemd genoeg gisteren, iemand die in 2015 vastliep en het publieke debat in Duitsland de afgelopen jaren niet heeft gevolgd. Tegenwoordig zijn delen van de Groenen en de SPD hen op rechts in deze kwestie ingehaald.