Artikulli i ftuar nga Ahmad Mansour - Injorancë absurde! Merkel nuk e sheh fajin tek refugjatët, por tek ne

Artikulli i ftuar nga Ahmad Mansour - Injorancë absurde! Merkel nuk e sheh fajin tek refugjatët, por tek ne FOKUS-online-Ahmad Mansour • 18 orë • 4 minuta kohë leximi 9 shtator 2015, Berlin: Kancelarja Angela Merkel (CDU) është fotografuar me një refugjat për një selfie pasi vizitoi një qendër fillestare të pritjes për azilkërkuesit. Edhe tre vjet pas largimit të saj nga Kancelaria, Angela Merkel nuk reflekton në mënyrë kritike për një nga vendimet e saj të rëndësishme. Qëndrimi i saj për vendimin për të mos mbyllur kufijtë për refugjatët në vitin 2015 nuk ka ndryshuar. Madje, Angela Merkel nuk ia lejon vetes të dyshojë në dilemën morale të asaj kohe. Ajo që bie veçanërisht në sy është kuptimi i tyre i integrimit si një detyrim për shoqërinë pranuese. Pritshmëritë për një reflektim më të thellë mbi këtë temë gjithsesi nuk ishin të larta - e megjithatë dikush është ende i zhgënjyer. Merkel, kufiri dhe refugjatët Kanë kaluar më shumë se nëntë vjet që kur Merkel mori vendimin historik për të mos mbyllur kufijtë për refugjatët. Në atë kohë, disponimi në Gjermani ishte i ndryshëm: mijëra njerëz qëndronin në stacionet e trenit me tabela si "Mirë se erdhe", hodhën arushë pelushi dhe u ofruan të shoqëronin refugjatët - madje edhe t'i merrnin në katër muret e tyre. Gjermania donte t'i tregonte botës se është një shoqëri e hapur, tolerante, e gatshme për të marrë përgjegjësi dhe për të jetuar njerëzimin. Por shumë kanë ndodhur që atëherë. Shumë prej refugjatëve kanë gjetur një shtëpi të re në Gjermani, por shumë të tjerë kanë mbërritur fizikisht, por jo emocionalisht. Debatet për krimin, sulmet seksuale në natën e Vitit të Ri 2015 në Këln, antisemitizmi dhe islamizmi kanë pasur një ndikim të madh në perceptimin publik. Deportimet, kontrollet kufitare, bashkitë e mbingarkuara dhe pranimi në rënie shoqërore dominojnë sot diskutimin rreth migrimit. Gjermania është më e ndarë se kurrë Entuziazmi fillestar është kthyer në zhgënjim. Euforia dhe angazhimi kolektiv i 2015-ës i kanë lënë vendin ndarjeve të thella sociale. Kur bëhet fjalë për pyetjen se si të merret me migracionin, një Gjermani tani është më e ndarë se kurrë. Realiteti na ka pushtuar prej kohësh! Fakti që kontrabandistët e pangopur dhe të paskrupullt vendosin tani se kush merr azil këtu ngre pikëpyetje. Ekziston edhe problemi se identiteti i azilkërkuesve vështirë se mund të sqarohet nëse mungojnë pasaportat dhe letrat. Dhe ata që me të vërtetë kanë nevojë për mbrojtje, veçanërisht gratë dhe fëmijët, aktualisht kanë pak shanse për të arritur në Evropë si azilkërkues. Sot ne e dimë se dëbimet janë të mundshme vetëm në një masë të kufizuar dhe se në vitin 2015 shumë njerëz përfituan nga situata konfuze dhe e paqartë për të shkuar në Republikën Federale nga vende të treta të sigurta. Të tërhequr nga prosperiteti, puna dhe shteti i mirëqenies, shumë njerëz ende udhëtojnë nëpër vendet fqinje. Rreth dhjetë vjet më vonë është e qartë: ne duhet të hedhim një vështrim shumë më të mirë dhe të vendosim se kush, pse dhe nga vjen në vend. Statistikat e krimit tregojnë tendenca shqetësuese Sinjalet paralajmëruese janë shtuar prej vitesh. Organet e sigurisë janë gjithashtu kritike ndaj vendimit në atë kohë. Kur bëhet fjalë për politikën e migracionit, politikanët në mbarë botën po flasin për gabimet historike që Gjermania ka bërë që nga viti 2015 e deri më sot. Statistikat e krimit tregojnë tendenca shqetësuese, ndërsa në të njëjtën kohë një ndjenjë subjektive e pasigurisë po rritet tek shumë njerëz. Rritja e qëndrimeve antisemite mes popullatës është në fakt e matshme, veçanërisht që nga 7 tetori 2023. Shkollat ​​janë të mbingarkuar dhe komunitetet hebraike nuk ndihen më të mbrojtura siç duhet. Kjo shkon paralelisht me rritjen e radikalizimit islamik - duke përfshirë edhe në mesin e refugjatëve: probleme reale që duhen trajtuar hapur. Kryerja e këtij debati thjesht moralisht, siç po bën Merkel tani me librin e saj “Liria” – bardh e zi, e mira dhe e keqja – nuk do të na çojë askund. Frika dhe shqetësimet nuk duhet të jenë tabu. Nuk ndihmon të akuzosh në mënyrë refleksive të gjithë ata që kritikojnë politikën e migracionit për “racizëm”. Duhet guximi i të gjithë demokratëve për t'iu përgjigjur këtyre pyetjeve, gjithashtu për të mos e bërë më të lehtë ngritjen e forcave radikale të krahut të djathtë. Sepse pagëzimi që Merkel dhe mbështetësit e saj kanë krijuar duke e paraqitur vendimin e saj për migrimin si pa alternativë, si përgjigjen e vetme morale, po çon drejt radikalizimit në shoqëri. Radikalizimi që është bërë çdo ditë më i dukshëm. Merkel: Integrimi është përgjegjësi e shumicës së shoqërisë Për këtë çështje, Merkel duket çuditërisht dje, si dikush që ka ngecur në 2015 dhe nuk ka ndjekur debatin publik në Gjermani vitet e fundit. Sot, pjesë të të Gjelbërve dhe SPD-së i kanë kaluar në të djathtë për këtë çështje.